Czego żałujemy w seksie?

Naukowcy z dwóch amerykańskich uniwersytetów postanowili odpowiedzieć na to pytanie. Wyniki zależne są od płci, a jakże. Kobiety częściej mają wyrzuty sumienia z powodu przygodnych kontaktów seksualnych, a mężczyźni ubolewają nad niewykorzystanymi szansami na seks – informuje „Archives of Sexual Behavior”.

Naukowcy z University of Texas i University of California (USA) postanowili sprawdzić, czego ludzie żałują w związku ze swoją aktywnością seksualną i doszli do wniosku, że między płciami występują duże różnice dotyczące tej kwestii.

Rezultaty badania pokazały, że kobiety najczęściej mają wyrzuty sumienia z powodu utraty dziewictwa z nieodpowiednim partnerem, zdradzania obecnego lub poprzedniego partnera, oraz zbyt wczesnego podjęcia aktywności seksualnej.

Mężczyźni zdają się mieć inne priorytety. Zazwyczaj żałują sytuacji, w których okazali się zbyt nieśmiali, by wykorzystać nadarzającą się okazję na poznanie potencjalnej partnerki seksualnej oraz ubolewają nad tym, że nie angażowali się w więcej przygód seksualnych w czasach swojej młodości i w momentach, gdy byli singlami.

Okazało się ponadto, że kobiety częściej niż mężczyźni żałują seksu z nieatrakcyjnymi fizycznie partnerami i ogólnie uczestniczenia w przygodnych kontaktach seksualnych.

Co ciekawe, podobne wyniki uzyskano zarówno dla osób heteroseksualnych, jak i dla badanych o orientacji homoseksualnej i biseksualnej.

Badacze twierdzą, że powyższe rezultaty są w pełni usprawiedliwione z punktu widzenia ewolucji.

„Patrząc pod kątem ewolucyjnym, każda utracona szansa na seks z nową partnerką to dla mężczyzny potencjalna utrata szansy na reprodukcję. Jednak w przypadku kobiety reprodukcja wymaga dużo większego poświęcenia, jeśli pojawi się dziecko, włączając w to dziewięć miesięcy ciąży i długi okres karmienia piersią. Konsekwencje przygodnego seksu są znacznie poważniejsze dla kobiet niż dla mężczyzn i wydaje się, że ten fakt kształtuje emocjonalne postawy wobec seksu po dzień dzisiejszy” – komentuje prof. Martie Haselton, współautorka badania.

Myślicie, że u nas jest tak samo?